Jij

Aan de oppervlakte heb je misschien niets te klagen. Een goede baan, een mooi huis, misschien wel een gezin. En toch is er onrust en twijfel.

Wat eerder goed voor je werkte, doet dat nu misschien niet meer. Je voelt dat er méér in je zit: meer leiderschap, meer energie en voldoening uit je werk, een écht fit en gezond lijf, een grote sportprestatie, een eigen bedrijf, een boek.

Of je wilt je leven net wat meer buiten de lijntjes gaan leven. Je voelt dat die baan, dat huis, het gezin, je ook ingekaderd hebben. Het lijkt alsof je speelruimte steeds kleiner is geworden. Je wilt vrijheid, avontuur, plezier en rust terugbrengen in je leven.

Je bent ongetwijfeld een slimme vrouw of man die goed kan doorzetten. Het heeft je gebracht op de plek waar je nu bent.

Alleen je merkt dat harder pushen niet meer werkt. Anders had je allang gerealiseerd wat je wilde. Het put je eerder uit. Omdat je steeds tegen onzichtbare grenzen aan loopt. Wat jij echt wilt blijkt toch erg spannend.

Hoe dan precies? Kan ik dat wel? En wat als het niet lukt? En wat zullen anderen er eigenlijk van vinden?

En dus wacht je af en hoop je dat het op een dag voor jou gaat gebeuren. En rol je van het ene excuus in het andere. Misschien heb je stilletjes al opgegeven aan je dromen en ambities. Je hebt de stilstand en "sleur" geaccepteerd.